آئین مستان

گُل کرده در زمین، کَرَم آسمانیت

آغوش باز می رسد از مهربانیت

حالا بیا و سفره مینداز سفره دار

حالت خراب می شود و نا توانیت

دارد مرا شبیه خودت پیر می کند

جان برده از تمام تنم نیمه جانیت

یوسف ترین سلاله ی تنها تر از همه

سبزی رسیده تا به لب ارغوانیت

این گرد پیری از اثر خاک کوچه هاست

بر موی تو نشسته ز فصل جوانیت

ای ماهی دریا برایت گریه کرده

پیغمبر و زهرا برایت گریه کرده

این گرد پیری از اثر خاک کوچه هاست

بر موی تو نشسته ز فصل جوانیت

باید که گفت هیئت سیار مادری

خرج عزا شدی و خدای تو بانیت

زهر از حرارت جگرت آب می شود، آقا

می گرید از شرار غم ناگهانیت، آقا

زینب به پای تشت تو از دست می رود، آقا

رو می شود جراحت زخم نهانیت، آقا

ای ماهی دریا برایت گریه کرده

پیغمبر و زهرا برایت گریه کرده

آقای زهر خورده چرا تیر می خوری، آقا

چیزی نمانده از بدن استخوانیت، آقا

ای قصه ی مظلومیت در انجمن ها

مثل علی در جامعه تنهای تنها

ای ماهی دریا برایت گریه کرده

پیغمبر و زهرا برایت گریه کرده

اللهی بشکنه دست مقیره

میان کوچه بی مادرم کرد

پرم شکسته مثِ کبوتر

دلم گرفته کجایی مادر

زنده‌ام به بوی چادر نمازت

زنده‌ام به یاد راز و نیازت

کشتی منو با قد خمیده

روی کبود و رنگ پریده

شب ها بدون تو چه سرده

قلبم پر از عذاب و درده

مادر دلم هواتو کرده

پرم شکسته مثل کبوتر

دلم گرفته کجایی مادر

مادر دلم هواتو کرده

تموم این درد با من می مونه

غمت منو کُشت تو راه خونه

این زخم کهنه درمون نمی شه

رازی که دارم پنهون نمی شه

افتادی رو خاک مثل قباله

دیوار کوچه شد باغ لاله

غربت، از آسمون می‌بارید

ابرا، با چشمامون می‌بارید

دیوار، برا تو خون می‌بارید

مادر دلم هواتو کرده

پرم شکسته مثل کبوتر

دلم گرفته کجایی مادر

مادر دلم هواتو کرده

حسن غریبه کریم دنیاست

حسن تمامِ وجود زهراست

میراث زهراست صبر و قرارش

رفته به مادر حتی مزارش

بال ملائک گل دسته هاشه

خاک مدینه ایون طلاشه

دست، کریم آل حیدر

نور، مدینه ی پیمبر

جانم، حسن غریب مادر

پرم شکسته مثل کبوتر

دلم گرفته کجایی مادر

مادر دلم هواتو کرده